Ο πρώην προπονητής της Καρμιώτισσας, Αλεξάντερ Κερζάκοφ παραχώρησε μεγάλη συνέντευξη σε μέσο της χώρας του, όπου αποκάλυψε πολλά πράγματα για τα όσα έζησε στη χώρα μας.
Αναλυτικά όσα είπε στο sports.ru:
– Πώς προέκυψε η Καρμιώτισσα;
«Μου έστειλαν ένα μήνυμα : «Alexander, είσαι έτοιμος;». Συνήθως διαγράφω μηνύματα, αλλά αυτό έδειχνε ενδιαφέρον, οπότε το άνοιξα. Το πλήρες μήνυμα έγραφε: «Alexander, είσαι έτοιμος να εξετάσεις το ενδεχόμενο να εργαστείς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και ξέρεις καλά αγγλικά;». Απάντησα: «Με χαρά. Οι ξένοι παίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα δεν παραπονέθηκαν ποτέ για τα αγγλικά μου.»
– Τι έγινε μετά;
«Δύο ώρες μετά μου έστειλαν συμβόλαιο».
-Τι σκέφτηκες;
«Είμαι οκτώ μήνες άνεργος. Σε αυτό το διάστημα, πήρα μόνο τη συγκεκριμένη προσφορά. Δεν υπήρχε τίποτα ούτε από την Πρώτη κατηγορία της Ρωσίας. Ήταν και το θέμα της Ευρώπης, τέσσερις ομάδες από την Κύπρο συμμετέχουν στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Ήμουν ανοιχτός για την Κύπρο γιατί, μεταξύ άλλων, γνωρίζω τον ιδιοκτήτη του Άρη. Ήξερα τι έκανε για την ομάδα, οπότε είχα μια εικόνα: σούπερ επαγγελματισμός, επιθυμία για εξέλιξη. Πριν το συμβόλαιο, η Καρμιώτισσα δεν με ρώτησε πώς έπαιζαν οι ομάδες μου ή το πώς θα δουλέψω στην Κύπρο. Ούτε μια ερώτηση για το ποδόσφαιρο – μόνο αν «Είσαι έτοιμος να έρθεις αύριο;». Πήγα στην Κύπρο μετά από δύο μέρες».
– Γνωρίζετε τους ανθρώπους από τον Άρη. Ξέρεις τον Κακόριν. Ο Χούμποτσαν ήταν στην Καρμιώτισσα. Πριν από εσάς ήταν προπονητής ο Χάτσκεβιτς. Τους μίλησες καθόλου;
«Ότι και αν μου είπαν, στην κατάσταση που ήμουν, θα δεχόμουν την προσφορά. Ο Χούμποτσαν μου είπε κάποια πράγματα, αλλά του απάντησα πως θέλω να δουλέψω. Ήξερα ότι η Καρμιώτισσα άλλαξε προπονητή αρκετές φορές αυτή τη σεζόν, αλλά δεν φοβήθηκα να αναλάβω τα δύσκολα».
-Στην παρουσίαση σας είπατε ότι είχατε παρακολουθήσει τα τρία τελευταία παιχνίδια της Καρμιώτισσας. Ήταν αλήθεια;
«Ναι. Ζήτησα να δω τα τρία ματς μετά από τη συμφωνία για το συμβόλαιο. Παρακολούθησα έναν αγώνα το βράδυ και τους άλλους δύο το πρωί. Ξυπνούσα στις έξι».
– Τι εντύπωση άφησαν αυτά τα παιχνίδια;
«Δεν ήταν και οι πιο επιτυχημένοι αγώνες. Αλλά η παρακολούθηση ενός αγώνα από την οθόνη της τηλεόρασης δεν είναι ιδανική. Μόνο αφού παρακολουθήσει κανείς τουλάχιστον έναν ολόκληρο αγώνα με αρχείο που να καλύπτει όλο το γήπεδο, μπορεί κανείς να βγάλει κάποια συμπεράσματα για το επίπεδο των παικτών». Πριν από εμένα στην Καρμιώτισσα δεν έκαναν τεχνικές καλύψεις αγώνων. Ζήτησα κάμερα και έγραψαν τον πρώτο εντός έδρας αγώνα. Το επόμενο ματς ήταν εκτός έδρας και ζήτησα την λήψη. Μου απάντησαν: «Πήραμε τον χειριστή μόνο για εντός έδρας παιχνίδια». Στην Κύπρο, όπου σε μιάμιση ώρα μπορείς να οδηγήσεις σχεδόν σε οποιοδήποτε σημείο. Αυτό ήταν ΣΟΚ!».
–Πως ήταν οι συνθήκες;
«Έχω δουλέψει στη Νίζνι. Ήξερα πως έπρεπε να είναι τα πράγματα. Οι παίκτες τουλάχιστον μία ώρα πριν, ο γιατρός έδινε την αναφορά και άρχιζε η προπόνηση με τους παίκτες να προθερμαίνονται μόνοι τους στο γυμναστήριο, είτε να συνεργάζονται με τον προπονητή φυσικής κατάστασης. Το γήπεδο της Καρμιώτισσας ήταν ένα γήπεδο με τρία κοντέινερ: δύο ήταν τα αποδυτήρια, και στο τρίτο ήταν τα πάντα, από τον γιατρό μέχρι τον άνθρωπο που πλένει τις στολές. Οι παίκτες δεν έχουν καν χρόνο να πλυθούν σε αυτά, γιατί το νερό τελειώνει. Δύσκολα θα μπορούσες να ζήσεις με αυτό. Ο σύλλογος είπε ότι θα χτίσει έναν χώρο που θα βάλει πολλά μηχανήματα γυμναστικής, θα δημιουργήσει χώρο για χαλάκια ώστε οι παίκτες να μπορούν να τεντωθούν πριν από την προπόνηση. Ζήτησα χώρο για τηλεόραση για να βλέπουμε την θεωρία στον ίδιο χώρο. Μου είπαν ότι θα κάνουν τα πάντα.
– Πως ήταν η συνεργασία με τον πρόεδρο Πούνιν:
«Ο Πουνίν είναι ένα άτομο που διαθέτει χρήματα. Μιλήσαμε μαζί του μόνο μια φορά. Μίλησε για την ανάπτυξη του συλλόγου. Για μένα ήταν περίεργο. Είπε ότι η Καρμιώτισσα πρέπει να κερδίζει, να παίξει στην Ευρώπη, να παίξει όμορφο ποδόσφαιρο, να αναπτύξει νέους παίκτες για μεταπώληση. Με ρώτησε: «Έχουμε αυτούς που μπορούν να πουληθούν;». Απάντησα ότι υπάρχουν καλοί παίκτες. «Τότε θα τους πουλήσουμε». – «Πώς θα τους πουλήσουμε αν θέλουμε να παλέψουμε για μια θέση στην ευρωπαϊκή διοργάνωση την επόμενη σεζόν;». Και απάντησε, «Α, τότε δεν θα το κάνουμε».
– Είπαν ότι έφυγες μόνος:
«Αναγκάστηκα να πάρω την απόφαση να φύγω στο ημίχρονο του τελευταίου μου αγώνα».
-Τι σημαίνει αυτό;
Στο 12ο λεπτό του αγώνα με τον Ολυμπιακό ο αθλητικός διευθυντής με πλησίασε: «Πρέπει να κάνουμε τέτοιες και τέτοιες αλλαγές». «Ας κάνει ο καθένας τη δουλειά του, παρακαλώ» απάντησε ο Κερζάκοφ. Ο αθλητικός διευθυντής επανέλαβε: «Όχι, πρέπει να το κάνεις, πήρε τηλέφωνο ο Πούνιν, είπε ότι αυτός ο παίκτης πρέπει να μετακινηθεί εκεί και αυτός πρέπει να αντικατασταθεί». Στην ανάπαυλα, ο Πούνιν και ο βοηθός του μπήκαν μπροστά μου στα αποδυτήρια και έκαναν αλλαγές. Μπαίνω μέσα και τα παιδιά αλλάζουν ήδη ρούχα: «Μας είπαν ότι θα βγούμε αλλαγή». Κατά την κατανόηση της δομής του ποδοσφαίρου και του προπονητικού επαγγέλματος, αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι αυτό είναι δυνατό στο πρωτάθλημα, όπου τέσσερις ομάδες παίζουν σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, και μάλιστα αρκετά καλά».
– Γιατί πήγες στο δεύτερο ημίχρονο;
«Ένιωσα υπεύθυνος απέναντι στα παιδιά. Στο διάλειμμα είπα: «Παιδιά, καταλαβαίνετε όλοι, αυτό δεν είναι ποδόσφαιρο. Έχουμε όμως 45 λεπτά ακόμα. Θα είναι οι τελευταίοι για μένα σε αυτόν τον σύλλογο, αλλά πρέπει ακόμα να παίξεις εδώ. Έχετε μεγάλη καριέρα, ας παίξουμε μόνοι μας και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τη διαφορά. Φυσικά, στο δεύτερο ημίχρονο όλοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούσα πια να οδηγήσω την ομάδα έτσι».
– Πολλές φήμες κυκλοφορούν γύρω από την Καρμιώτισσα…
«Κι εγώ τις άκουσα. Δεν έχω παρακολουθήσει και δεν θέλω να παρακολουθήσω τους αγώνες μας μέσα από το πρίσμα αυτών των συζητήσεων. Δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο. Ήξερε το επίπεδο των παικτών που είχαμε, όλα τα λάθη σχετίζονταν με αυτόν. Αυτό είναι το συναίσθημά μου. Και η ελπίδα μου».
– Ο σύλλογος σε πλήρωσε;
Την επόμενη μέρα μετά τον αγώνα, ήρθα στο γραφείο για να υπογράψω τα χαρτιά και να πληρωθώ. Ο αθλητικός διευθυντής είπε: «Παρακαλώ υπογράψτε και θα πάω στην τράπεζα, θα πάρω τα χρήματα και θα τα μεταφέρω το βράδυ». Υπέγραψα. Πέρασαν πέντε ώρες, τηλεφώνησα: «Λοιπόν, πότε θα βρεθούμε;» «Λίγο αργότερα, δώστε μου λίγα λεπτά ακόμα». Πέρασαν άλλες δύο ώρες, γράφω: «Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;». Ο αθλητικός διευθυντής απαντά: «Κόουτς, καλή τύχη, ήταν χαρά να δουλέψω μαζί σου». «Με συγχωρείτε, αλλά τι γίνεται με τα χρήματα;». Και μου απαντάει: «Τι χρήματα; Υπέγραψες ένα χαρτί που έλεγε ότι δεν έχεις αξιώσεις εναντίον μας».